Padaczka to częsta choroba neurologiczna u psów. Powoduje nawracające napady drgawkowe. Zrozumienie jej objawów i przyczyn pomaga w odpowiedniej opiece. Weterynarz ustala najlepsze leczenie dla Twojego psa.
Co to jest psia padaczka?
Padaczka u psa jest chorobą neurologiczną. Charakteryzują ją nawracające drgawki. To jedno z najczęstszych schorzeń układu nerwowego u psów. Dotyka około 3-6% psiej populacji.
Istotą choroby jest wadliwe działanie mózgu. Wyładowania elektryczne w mózgu ulegają zaburzeniu. Neurony wysyłają nieprawidłowe impulsy. Brak równowagi mediatorów chemicznych powoduje nadmierne pobudzenie. Prowadzi to do ataku padaczkowego.
Padaczka to schorzenie neurologiczne, które może powodować różnorodne typy napadów padaczkowych, a ich kontrola i leczenie mogą być skomplikowane.
Słowo „epilepsja” pochodzi z greckiego „epilamvanei”. Oznacza ono atakować lub chwycić. Padaczka znana jest od starożytności. Wspominano o niej w kodeksie Hamurabiego. Teksty religijne również o niej mówią. Dawniej uważano napady za owładnięcie przez demony. Dopiero Hipokrates w V wieku p.n.e. uznał padaczkę za chorobę mózgu. Stwierdził, że można ją leczyć dietą i lekami.
Jakie są przyczyny padaczki u psów?
Przyczyny padaczki bywają różnorodne. Wyróżniamy dwa główne rodzaje padaczki. To padaczka idiopatyczna i padaczka wtórna.
Padaczka idiopatyczna
Padaczka idiopatyczna ma najczęściej podłoże genetyczne. Ujawnia się zazwyczaj w młodym wieku. Pierwsze napady pojawiają się po pierwszym roku życia. Może też wystąpić u szczeniąt około 6 miesiąca życia. Zazwyczaj diagnozuje się ją przed ukończeniem 6 lat. Przyczyny tej formy nie są w pełni znane.
Niektóre rasy mają genetyczne predyspozycje. Należą do nich beagle i owczarki belgijskie. Szpice fińskie i golden retrievery są też podatne. Labradory i berneńskie psy pasterskie bywają chore. Border collie i pudle również. Inne rasy to wilczarz irlandzki, keeshond, owczarek australijski. Wymienia się też owczarka szetlandzkiego i springer spaniela. Wyżły węgierskie i włoskie również. Owczarek niemiecki ma także predyspozycje.
Padaczka wtórna (symptomatyczna/reaktywna)
Padaczka wtórna wynika z innych schorzeń. Związana jest z uszkodzeniem mózgu. Przyczynami mogą być guzy mózgu. Zapalenie opon mózgowych bywa powodem. Urazy głowy także mogą ją wywołać. Toksyczne substancje szkodzą mózgowi. Problemy metaboliczne również ją powodują.
Do przyczyn pozaczaszkowych należą choroby serca. Zmiany naczyniowe bywają przyczyną. Zapalenia i urazy ciała też. Choroby metaboliczne są częstym powodem. Należą do nich encefalopatia wątrobowa i cukrzyca. Mocznica i niedoczynność tarczycy również. Niedobór witamin B1 i B6 jest groźny. Hipokalcemia także. Choroby zakaźne jak nosówka i tężec mogą ją wywołać. Zatrucia np. czekoladą, metronidazolem, ołowiem są niebezpieczne.
U szczeniąt najczęstsze przyczyny to wady genetyczne. Zaburzenia rozwojowe również. U starszych psów przyczyną bywają nowotwory. Zmiany zwyrodnieniowe i choroby metaboliczne także.
Jak rozpoznać atak padaczki u psa?
Objawy padaczki u psa są różnorodne. Mogą obejmować drżenia mięśni. Zmiany w zachowaniu są możliwe. Wymioty i biegunki bywają objawem. Utrata przytomności jest typowa. Drgawki są najbardziej widoczne.
Napady mogą mieć różną intensywność. Od łagodnych drgawek po pełne napady. Pełny napad wiąże się z utratą przytomności. Napady bywają uogólnione (grand mal). Mogą też być częściowe (petit mal). Ataki petit mal są bezkonwulsyjne. Ataki grand mal to konwulsje z utratą przytomności.
Typowe objawy to nagłe zesztywnienie ciała. Występują niekontrolowane ruchy. Pies może nieświadomie oddać mocz lub kał. Drgawki są intensywne. Możliwa jest utrata wzroku i słuchu. Nadmierne ślinienie bywa objawem. Warkot, szczekanie lub piszczenie też.
Fazy napadu padaczkowego
Napad padaczkowy składa się z kilku faz. Faza prodromalna poprzedza atak. Pies może być niespokojny. Może nadmiernie się ślinić. Drżenie ciała bywa widoczne. Pies może szukać schronienia. Ta faza może trwać od kilku sekund do kilku minut.
Następuje właściwy napad (ictus). To faza z drgawkami i utratą świadomości. Trwa zwykle od kilku sekund do kilku minut. Napad ustępuje zazwyczaj samoistnie.
Po napadzie jest faza ponapadowa (postiktalna). Pies jest zdezorientowany i osłabiony. Może być zmęczony. Faza ta trwa od kilku minut do kilku godzin.
Napady powtarzające się w ciągu 24 godzin to napady gromadzone. Często występują u owczarków australijskich. Border collie również bywają na nie podatne. Stan padaczkowy to napady trwające ponad 30 minut. Może to być też kilka częstych ataków. Pomiędzy nimi pies nie odzyskuje świadomości. Stan padaczkowy jest stanem nagłym. Wymaga natychmiastowej interwencji weterynaryjnej. Zagraża życiu psa.
Jak zdiagnozować padaczkę u psa?
Diagnoza padaczki wymaga dokładnej analizy. Weterynarz przeprowadza wywiad. Pyta o objawy i ich częstotliwość. Wykonuje badanie fizykalne. Konieczne są badania diagnostyczne.
Badania krwi są standardem. Pozwalają wykluczyć przyczyny metaboliczne. Badania laboratoryjne pomagają ocenić stan zdrowia. Czasem potrzebne są badania obrazowe. Rezonans magnetyczny (MRI) i tomografia komputerowa (CT) pomagają wykryć guzy. USG jamy brzusznej bada narządy wewnętrzne. Badanie dna oka może być wskazane. EEG (elektroencefalografia) bada aktywność mózgu.
Celem diagnozy jest ustalenie typu padaczki. Czy jest idiopatyczna czy wtórna? Wykluczenie innych chorób jest kluczowe. Padaczka u psa wymaga dokładnej diagnostyki. Potwierdza lub wyklucza ona chorobę pierwotną.
Leczenie padaczki u psa
Padaczka to choroba przewlekła. Wymaga regularnej opieki i leczenia. Bez odpowiedniej terapii wyniszcza zwierzę. Leczenie ma na celu kontrolę napadów. Nie zawsze jest możliwe całkowite wyleczenie.
Główną metodą leczenia są leki przeciwpadaczkowe. Najczęściej stosuje się fenobarbital. Jest skuteczny i ma niską cenę. Bromek potasu i imepitoina (Pexion) są innymi opcjami. Leki te najczęściej podaje się do końca życia psa. Dobór leków wymaga konsultacji z weterynarzem. Regularne kontrole u weterynarza są konieczne. Monitorują one stan psa i działanie leków.
Leki przeciwpadaczkowe mogą mieć skutki uboczne. Możliwe jest uszkodzenie wątroby. Cytopenia również bywa skutkiem ubocznym. Regularne badania krwi są wskazane. Szczególnie u starszych psów leczonych fenobarbitalem.
Alternatywne metody leczenia
Niektórzy weterynarze proponują metody wspomagające. Alternatywne metody leczenia to akupunktura. Masaż może pomóc. Olejek CBD bywa stosowany. Nie działa jednak u każdego psa. Podawanie CBD może obniżać poziom cukru. Może prowadzić do hipoglikemii. Dieta BARF bywa rozważana. Dieta bogata w omega-3 ma właściwości przeciwzapalne. Może zwiększać próg napadów.
Dieta nie ma bezpośredniego wpływu na napady. Zmiany w diecie mogą wpływać na dawkowanie leków. Unikanie zmienności diety jest ważne. Szczególnie przy alergiach pokarmowych. Karmy hipoalergiczne bywają stosowane. Diety domowe wymagają nadzoru weterynarza. Badania nie wykazały skuteczności diety ketogenicznej u psów. W porównaniu z dietą kontrolną nie ma różnicy.
Hipokrates: padaczka jest chorobą mózgu, która musi być leczona dietą i lekami.
Wspieranie psa z padaczką
Ważne jest tworzenie bezpiecznego środowiska. Regularne wizyty u weterynarza są kluczowe. Obserwacja psa jest niezbędna. Pomoc podczas napadów jest ważna. Zachowanie spokoju przez właściciela jest kluczowe. Unikanie stresu pomaga. Zapewnienie odpowiedniej ilości snu jest korzystne. Notowanie przebiegu napadów jest bardzo pomocne. Zapisuj czas trwania i okoliczności.
Jak pomóc psu podczas napadu padaczki?
Podczas napadu padaczkowego zachowaj spokój. To najważniejsze działanie opiekuna. Usuń z otoczenia potencjalne zagrożenia. Osłoń głowę psa kocem lub poduszką. Zapewnij mu bezpieczeństwo. Nie próbuj przenosić psa podczas ataku. Unikaj krzyczenia lub piszczenia. Nie wkładaj nic do pyska psa. Właściciele często wyrządzają więcej szkody. Próba włożenia czegoś do pyska jest niebezpieczna.
Nagrywaj napad, jeśli to możliwe. Film pokażesz lekarzowi weterynarii. Pomaga to w diagnozie i leczeniu. Wyłącz światła i hałasy. Mów do psa spokojnym głosem. Po napadzie pies może być zdezorientowany. Zapewnij mu spokój i wygodne miejsce. Jeśli napad trwa dłużej niż 5 minut, szukaj pomocy. Kilka częstych ataków w ciągu 24 godzin to stan nagły. Wymaga szybkiej interwencji weterynaryjnej.
Padaczka u psa – rokowania
Rokowanie zależy od wielu czynników. Typ padaczki ma znaczenie. Skuteczność leczenia jest kluczowa. Wiele psów z padaczką prowadzi normalne życie. Wymaga to odpowiedniego leczenia. Regularne badania i stosowanie leków poprawiają jakość życia. Padaczka jest chorobą, którą można i należy leczyć. Bez leczenia będzie stopniowo wyniszczała zwierzę. Padaczka jest możliwa do opanowania. Wymaga stałej opieki i nadzoru weterynaryjnego.
Leczenie padaczki u psa wymaga indywidualnego doboru terapii przez weterynarza.
Bezpieczeństwo podczas ataku i szybka reakcja opiekuna są kluczowe.
Dodatkowe informacje
Istnieją społeczności właścicieli psów z padaczką. Dzielą się doświadczeniami i wspierają. Wzrost świadomości właścicieli jest coraz większy. Dotyczy chorób neurologicznych u psów. Rozwój diagnostyki i leczenia padaczki postępuje. Popularność grup wsparcia rośnie. Zwiększa się zainteresowanie rehabilitacją. Terapie wspomagające zdrowie neurologiczne są popularne. Zainteresowanie naturalnymi metodami leczenia rośnie. Dotyczy to olejków CBD i diety BARF. Rozwija się diagnostyka obrazowa (MRI, EEG). Badania genetyczne w weterynarii są coraz częstsze.
Na platformach internetowych znajdziesz wiele informacji. Artykuły o chorobach psów są dostępne. Poradniki i zasoby internetowe pomagają właścicielom. Warto otoczyć psa opieką doświadczonego weterynarza. Konsultacja ze specjalistą jest ważna. Neurolog weterynaryjny może ocenić sytuację. Dostosuje leczenie do potrzeb psa.
Pamiętaj o liście czynników wywołujących drgawki. Należą do nich lakier do włosów i wełna. Palenie papierosów szkodzi psom. Zanieczyszczenia środowiska są groźne. Konserwanty i glutaminiany w karmie mogą wywoływać napady. Odświeżacze powietrza i toksyny szkodzą. Szczepienia i urazy bywają przyczyną. Stres i głośne dźwięki są wyzwalaczami. Farby i opary chemiczne szkodzą. Nadmierny ruch i przegrzanie są niebezpieczne. Światła migające mogą wywołać atak. Barwniki i materiały chemiczne są groźne. Telefony komórkowe bywają wymieniane. Czynniki dziedziczne i choroby tarczycy są ważne.
Mój pies ma 3 lata, pierwszy raz miał padaczkę, czy powinienem wdrożyć leki?
Pierwszy napad padaczki wymaga konsultacji z weterynarzem. Lekarz oceni stan psa. Zleci badania diagnostyczne. Ustali przyczynę napadu. Decyzja o wdrożeniu leków zależy od diagnozy. Nie każdy pierwszy napad oznacza konieczność leczenia farmakologicznego.
Padaczka u psa. Jak pomóc?
Podczas ataku zapewnij psu bezpieczeństwo. Usuń niebezpieczne przedmioty. Chroń głowę psa. Zachowaj spokój. Po ataku udaj się do weterynarza. Wdrożone leczenie i opieka weterynaryjna pomagają kontrolować chorobę. Regularne wizyty i monitorowanie stanu psa są kluczowe.
Jak długo żyje pies z padaczką?
Rokowanie zależy od wielu czynników. Odpowiednie leczenie i opieka mogą znacznie wydłużyć życie psa. Wiele psów z padaczką żyje normalnie przez wiele lat. Regularne kontrole weterynaryjne są ważne. Monitorowanie stanu zdrowia i dostosowanie leczenia poprawiają jakość życia.
Czy zmiany w układzie nerwowym można cofnąć rehabilitacjami?
Rehabilitacja może wspomagać leczenie. Może poprawić koordynację ruchową. Nie zawsze jednak cofa zmiany w układzie nerwowym. Skuteczność zależy od przyczyny i stopnia uszkodzenia. Warto omówić to z weterynarzem neurologiem. Może zalecić odpowiednie terapie wspomagające.
Równie ciekaw