Padaczka to powszechne schorzenie neurologiczne u psów. Charakteryzuje się nawracającymi napadami drgawkowymi. Dowiedz się, jak rozpoznać objawy, co robić podczas ataku i jakie są metody leczenia.
Czym jest padaczka u psa?
Padaczka u psa to zaburzenie neurologiczne. Dotyczy nie tylko ludzi, ale także psów. Jest to przewlekła choroba mózgu. Charakteryzują ją nawracające napady. Napady wynikają z nieprawidłowej aktywności elektrycznej w mózgu. Drgawki pochodzą z dysfunkcji aktywności elektrycznej. Wiąże się to z brakiem równowagi między pobudzeniem a hamowaniem. Padaczka jest jedną z najczęstszych dolegliwości neurologicznych u psów. Szacuje się, że cierpi na nią od 0,75% do 5% populacji psów. Padaczka u psów nie jest wyrokiem śmierci. Jest jednak uciążliwa i wymaga opieki. Padaczka istnieje od starożytności. Opisy pochodzą z Egiptu i Babilonu. W babilońskim kodeksie Hammurabiego wspomniano o tej chorobie. W Biblii także znajdziemy wzmianki. Do V wieku p.n.e. padaczka była uznawana za owładnięcie przez demony. Hipokrates stwierdził, że padaczka to choroba mózgu. Można ją leczyć dietą i lekami.
Rodzaje i przyczyny padaczki u psów
Padaczka u psów ma różne przyczyny. Możemy podzielić padaczkę na trzy typy. Padaczka idiopatyczna to najczęstsza forma. Przyczyny są nieznane mimo badań. Uznanie padaczki za idiopatyczną następuje po wykluczeniu innych przyczyn. Ma ona często podłoże genetyczne. U pacjentów występują predyspozycje genetyczne. Niektóre rasy są bardziej podatne. Należą do nich beagle, husky i labradory. Golden retrievery i owczarki niemieckie także są zagrożone. Szpic fiński i owczarek belgijski mają genetyczne predyspozycje. Wilczarz irlandzki i berneński pies pasterski też są w grupie ryzyka. Border collie, keeshond i owczarek australijski są podatne. Owczarek szetlandzki, pudel i springer spaniel także. Wyżeł węgierski i włoski mają stwierdzony wpływ genetyczny. U psów z pierwotną padaczką nie powinno się przeprowadzać rozrodu.
Padaczka wtórna ma znaną przyczynę. Jest wywołana uszkodzeniem mózgu. Przyczyną mogą być urazy głowy. Guzy mózgu lub zapalenia opon mózgowych też powodują padaczkę. Wodogłowie i urazy mózgu są innymi przyczynami. Padaczka wtórna może być rezultatem infekcji mózgu. Zmiany zwyrodnieniowe także mogą prowadzić do wtórnej padaczki. U młodych psów przyczyną bywają wady rozwojowe mózgu. U starszych psów przyczynami są choroby serca. Choroby naczyniowe i nowotwory także mogą wywołać napady.
Padaczka reaktywna wynika z procesów pozaczaszkowych. Są to zaburzenia metaboliczne, na przykład. Zatrucia także mogą być przyczyną. Niedobory witamin grupy B wywołują padaczkę reaktywną. Choroby zakaźne o pozaczaszkowej lokalizacji również. Czynnikami wywołującymi napady są m.in. lakier do włosów. Zanieczyszczenia i środki konserwujące też mogą szkodzić. Toksyny, stres i szczepienia bywają wyzwalaczami. Urazy głowy i toksyczne substancje mogą wywołać napady. Nadmierny ruch, hałas i migające światła także. Nieodpowiednia dieta jest ważnym czynnikiem. Dieta o wysokim indeksie glikemicznym może wywołać napady. Produkty zawierające glutaminiany także. Przyczyną napadów bywa też stan zapalny jelit. Nazywa się to padaczką brzuszną. Niedobory witamin i minerałów mogą przyczynić się do padaczki. Należą do nich witamina B6, A, D. Cynk, magnez i wapń także są ważne.
Objawy padaczki u psa – jak rozpoznać napad?
Objawy padaczki u psa są różnorodne. Napady padaczkowe bywają bardzo stresujące. Są uciążliwe i przerażające dla właściciela i psa. Rozpoznanie i reakcja na napad może uratować życie psa. Typowe objawy to drgawki. Ślinotok i utrata przytomności też są częste. Napady mogą trwać od kilku sekund do kilku minut. Obejmują skurcze, szarpnięcia lub mimowolne ruchy łap. Utrata przytomności trwa od kilku sekund do kilku minut. Pies może nie reagować na bodźce. Ataki mogą objawiać się drżeniem mięśni. Zmiany zachowania i wymioty też występują. Biegunki i utrata przytomności są możliwe. Napięcie mięśni i mimowolne ruchy to typowe objawy. Ślinienie się i oddanie moczu lub kału także. Inne objawy to nadmierne ślinienie się. Oblizywanie pyska i krążenie w kółko też. Zachowania lękowe mogą poprzedzać napad. Niektóre napady są częściowe. Obejmują jedną część ciała. Inne są uogólnione. Obejmują całe ciało. Napady padaczki mogą mieć formę uogólnioną. Bywają konwulsyjne lub niekonwulsyjne. Mogą być też częściowe. Dzielą się na proste i złożone. Mogą mieć wtórne uogólnienie. Ataki „grand mal” są konwulsyjne. Obejmują utratę przytomności i ślinotok. Wymioty czy popuszczenie kału też.
Ataki „petit mal” są bezkonwulsyjne. Obejmują rozkojarzenie. Trudności z koordynacją także. Przed napadem pies może wykazywać niepokój. Lizanie i niespokojne krążenie bywają zwiastunami. Nadmierne ślinienie i drżenie też. Ukrywanie się przed napadem jest możliwe. Napad ma swoje fazy. Fazy ataku obejmują zwiastun. Następuje aura. Potem właściwy atak (ictus). Po nim faza ponapadowa. Napady dzielą się na trzy fazy. Faza prodromalna, właściwy napad i ponapadowa. Po napadzie pies bywa zdezorientowany. Może mieć problemy z poruszaniem się. Pies może być osłabiony i zmęczony. Pojedynczy atak to jeden napad. Gromadny to kilka napadów z krótkimi przerwami. Stan padaczkowy trwa dłużej niż pół godziny. Występuje kilka napadów bez powrotu do świadomości. Stan padaczkowy jest stanem zagrożenia życia psa. Wymaga natychmiastowej interwencji weterynaryjnej.
Diagnoza padaczki u psa
Jak sprawdzić, czy pies ma padaczkę? Diagnoza padaczki u psa wymaga wizyty u weterynarza. Lekarze nie wykrywają padaczki podczas rutynowych badań. Rozpoznanie padaczki idiopatycznej wymaga wykluczenia innych przyczyn. Rozpoznanie wymaga dokładnej historii choroby. Właściciel musi opisać napady. Weterynarz przeprowadza wywiad. Pyta o częstotliwość napadów. Pyta o okoliczności napadów. Interesuje go czas trwania. Pyta o zachowanie po napadzie. Badania diagnostyczne są konieczne. Wykluczają inne przyczyny drgawek. Badania laboratoryjne są podstawą. Należą do nich morfologia krwi. Biochemia i elektrolity też. Badanie glukozy jest ważne. Monitorowanie poziomu leków i enzymów wątrobowych jest potrzebne. Badania obrazowe pomagają. Rezonans magnetyczny (MRI) jest używany. Tomografia komputerowa (CT) także. Pomagają wykluczyć guzy lub inne uszkodzenia. Elektroencefalografia (EEG) rejestruje aktywność mózgu. Monitorowanie neurologiczne jest istotne. Wyniki badań klinicznych i diagnostycznych bywają prawidłowe. Dzieje się tak u pacjentów z padaczką idiopatyczną.
Pierwsza pomoc przy ataku padaczki u psa
Co robić jak pies ma atak padaczki? Podczas napadu padaczkowego zachowaj spokój. To najważniejsze. Napady bywają bardzo stresujące. Twoje opanowanie pomaga psu. Zapewnij psu bezpieczeństwo. Usuń niebezpieczne przedmioty z otoczenia. Podłóż coś miękkiego pod głowę psa. Może to być koc lub poduszka. Zabezpiecz otoczenie psa. Zapobiegniesz obrażeniom. Nie próbuj otwierać pyska psa. Nie wkładaj niczego do pyska. Nie wyciągaj języka. Podczas ataku pies nie ma kontroli nad ciałem. Interwencja może być niebezpieczna. Może prowadzić do pogryzienia. Obserwuj przebieg napadu. Zanotuj czas trwania. Zapisz objawy. Zapisz zachowanie psa po ataku. Prowadzenie dziennika napadów jest bardzo pomocne. Informacje są ważne dla weterynarza. Pomagają w diagnozie i leczeniu. Po napadzie zapewnij psu spokojne miejsce. Niech odpocznie w ciszy. Unikaj bodźców stresowych. Utrzymuj higienę po napadzie. Pies mógł oddać mocz lub kał. Podanie łyżki miodu podczas ataku może pomóc. Może zmniejszyć nasilenie napadu. Zachowaj spokój i uspokajaj psa. Mów pozytywnym tonem. W przypadku braku skuteczności interwencji udaj się do kliniki. Natychmiastowa pomoc weterynaryjna jest kluczowa przy długich napadach. Stan padaczkowy wymaga szybkiej reakcji. Konsultacja z weterynarzem jest konieczna. Zrób to przy dłuższych lub powtarzających się napadach.
Jak mogę pomóc psu podczas napadu padaczkowego?
Podczas napadu zachowaj spokój. Zapewnij psu bezpieczne otoczenie. Usuń ostre przedmioty. Podłóż coś miękkiego pod głowę. Nie wkładaj niczego do pyska. Obserwuj napad. Zanotuj czas trwania i objawy. Po napadzie zapewnij psu spokój. Natychmiast skonsultuj się z weterynarzem.
Leczenie padaczki u psa – farmakoterapia
Leczenie padaczki u psa jest przewlekłe. Padaczka jest chorobą przewlekłą. Nie oznacza to pełnego wyleczenia. Celem leczenia jest kontrola napadów. Chodzi o redukcję ich częstotliwości. Zmniejszenie długości i nasilenia napadów. Poprawa jakości życia zwierzęcia jest kluczowa. Podstawą leczenia są leki przeciwdrgawkowe. Zazwyczaj muszą być brane do końca życia. Dawkowanie może wymagać zmiany. Wszystkie leki wymagają regularnego podawania. Monitorowanie efektów i skutków ubocznych jest konieczne. Przed rozpoczęciem terapii skonsultuj się z weterynarzem. Leki przeciwpadaczkowe stosowane u psów to fenobarbital. Bromek potasu i levetiracetam także. Gabapentyna i zonisanid również. Imepitoina (np. Pexion, Luminal) też jest używana. Phenoleptil zawiera fenobarbital. Jest stosowany w celu zapobiegania napadom. Dotyczy psów z uogólnioną padaczka. Fenobarbital zmniejsza nadmierne pobudzenie mózgu. Stabilizuje impulsy elektryczne. Fenobarbital jest jednym z najczęściej stosowanych leków. Jest skuteczny.
Monitorowanie stężenia fenobarbitalu w surowicy jest zalecane. Robi się to w czasie minimalnego stężenia leku. Fenobarbital osiąga stężenie docelowe w ciągu kilku dni. Sole bromu ponad rok. Okres półtrwania fenobarbitalu to 53-96 godzin. Okres półtrwania soli bromu to 6-91 dni. Leki z imepitoiną są dostępne. Nie są pierwszym wyborem w stanach nagłych. W przypadku stanów padaczkowych stosuje się leki dożylnie. Diazepam jest używany do przerywania napadów. Posiadanie apteczki z lekami jest pomocne. Leki do przerywania ataków w domu są ważne. Leki są przepisywane wyłącznie przez weterynarza. Stosuj je zgodnie z jego zaleceniami. Dawkowanie może wymagać korekty. Regularne badania krwi są ważne. Monitorują stan zdrowia. Sprawdzają poziom leków. Kontrolują funkcje narządów. Badania krwi są kluczowe u starszych psów. Robi się je podczas leczenia lekami. Monitorowanie psa podczas leczenia jest ważne. Dotyczy to szczególnie starszych osobników.
Leki przeciwpadaczkowe mogą mieć skutki uboczne. Fenobarbital może powodować uszkodzenie wątroby. Cytopenia to inny możliwy skutek. Może mieć szkodliwy wpływ na komórki szpiku kostnego. Prowadzi to do neutropenii. Może wywołać nadpobudliwość. Poliuria i polidypsja to częste skutki. Sedacja i ataksja także. Stosowanie leku może obniżać poziom hormonów tarczycy. Dotyczy to TT4 i FT4. Niektóre zwierzęta wykazują rzadkie objawy nadpobudliwości. Zdarza się to zwłaszcza po rozpoczęciu terapii. Ze względu na możliwe skutki uboczne, monitoruj zwierzę. Konsultuj się z weterynarzem w razie problemów. Przed rozpoczęciem terapii rozważ ryzyko i korzyści. Zwróć uwagę na skutki uboczne. Koszt leczenia padaczki może być różny. Miesięczny koszt wynosi od kilkunastu do kilkuset złotych. Zależy od preparatu. Hospitalizacja z powodu drgawek to około 10% przypadków neurologicznych. W badaniu porównującym fenobarbital i sole bromu wzięło udział 46 psów. Miały padaczkę samoistną. Nie otrzymywały wcześniej leków. Wiek psów wynosił od 6 miesięcy do 6,5 roku. Przerwy między napadami wynosiły miesiąc lub mniej. Wyniki badań laboratoryjnych mieściły się w normie. Wyniki badania wspierają wybór fenobarbitalu. Jest preferowany w monoterapii padaczki u psów.
Jak często należy podawać leki na padaczkę psu?
Leki należy podawać regularnie. Stosuj je zgodnie z zaleceniami weterynarza. Częstotliwość zależy od rodzaju leku i stanu psa.
Czy leki na padaczka mają skutki uboczne?
Tak, leki przeciwpadaczkowe mogą mieć skutki uboczne. Należą do nich nadpobudliwość, wzmożone pragnienie i oddawanie moczu. Możliwe jest uszkodzenie wątroby. Monitoruj psa i konsultuj się z weterynarzem.
Alternatywne i wspomagające metody leczenia
Terapia farmakologiczna to nie wszystko. Istotna jest kontrola środowiska i stylu życia. Możliwe są alternatywne metody leczenia. Akupunktura i masaż to jedne z nich. Olejek CBD jest popularny. Dieta BARF bywa stosowana. Stosowanie olejków CBD wymaga konsultacji weterynaryjnej. Olej CBD może prowadzić do hipoglikemii. To jest niebezpieczne. Brak potwierdzonych skutków diety ketogennej u psów. Dieta ketogeniczna nie jest skuteczna u psów. Może powodować poważne skutki zdrowotne. Badanie ketogenicznej diety u psów nie wykazało różnicy w częstości napadów. Dieta bogata w tłuszcze i niskowęglowodanowa może korzystnie wpłynąć na kontrolę padaczki. Monitorowanie diety pod kątem składników odżywczych jest ważne. Składniki odżywcze wpływają na działanie leków. Zmiany diety wpływają na rozprowadzanie leków. Wpływają też na ich eliminację. Unikanie zmian w diecie jest kluczowe. Dotyczy to szczególnie psów z padaczką.
Dieta uboga w chlorki jest zalecana przy bromku potasu. Stosowanie karm hipoalergicznych jest dobrym wyborem. Gotowanie na przepisach weterynaryjnych też. Dieta hipoalergiczna lub wysokiej jakości karmy pomagają w kontroli choroby. 70% psów z padaczką ma nieprawidłową tolerancję glukozy. Od 50 do 90% cierpi z powodu niskiego poziomu cukru. Niedobory witamin i minerałów przyczyniają się do padaczki. Żelatyna jest przyjacielem psiego mózgu. Glicyna w żelatynie działa przeciwzapalnie. Chroni przed uszkodzeniem mózgu. Osiemdziesiąt procent problemów zdrowotnych można zapobiec naturalnymi metodami. Tak twierdzą weterynarze holistyczni. Preparaty ziołowe dobiera się indywidualnie. Zawsze przestrzegaj zasady „dawka czyni truciznę”. Nadmiar zdrowia może być szkodliwy. Stosowanie naturalnych suplementów wymaga ostrożności. Konsultacja z weterynarzem jest niezbędna.
Życie z psem chorym na padaczkę – rokowania i opieka
Życie z psem chorym na padaczkę wymaga zaangażowania. Padaczka jest chorobą przewlekłą. W większości przypadków można ją opanować. Wiele psów prowadzi normalne życie. Odpowiednia terapia zmniejsza napady. Może je nawet wyeliminować. Rokowanie zależy od wielu czynników. Częstotliwość i ciężkość napadów są ważne. Przyczyny i skuteczność leczenia też. Zmiany w układzie nerwowym po nasilonych napadach mogą być trudne do cofnięcia. Rehabilitacja może pomóc w poprawie jakości życia. Regularne wizyty u weterynarza są kluczowe. Monitorowanie stanu zdrowia jest konieczne. Stosuj leki przeciwpadaczkowe w odpowiednich dawkach. Unikaj sytuacji stresujących. Unikaj nadmiernego podniecenia psa. Zmiany w stylu życia są ważne. Zapewnij bezpieczne i stymulujące otoczenie. Podawaj suplementy, np. kwasy omega-3. Monitoruj i zapobiegaj czynnikom wywołującym napady. Kontroluj stres i czynniki wywołujące napady. Obserwuj psa podczas terapii. Utrzymuj spokojne środowisko podczas napadów. Aktywny wypoczynek i spacery wspierają kondycję. Dają psu poczucie bezpieczeństwa. Decyzje o eutanazji są trudne. Są konieczne, gdy zwierzę cierpi. Dzieje się tak, gdy nie ma nadziei na poprawę.
Czy padaczka u psa może być wyleczona?
Padaczka u psów jest zazwyczaj chorobą przewlekłą. Nie można jej całkowicie wyleczyć. Można jednak skutecznie kontrolować napady. Odpowiednia terapia znacznie poprawia jakość życia psa.
Jak długo żyje pies z padaczką?
Długość życia psa z padaczką zależy od wielu czynników. Ważne są częstotliwość i ciężkość napadów. Skuteczność leczenia i ogólny stan zdrowia mają znaczenie. Wiele psów z dobrze kontrolowaną padaczką żyje długo.
Wsparcie dla właścicieli psów z padaczką jest ważne. Edukacja właścicieli w zakresie oczekiwań jest kluczowa. Cele leczenia muszą być jasne. Celem jest zmniejszenie częstotliwości napadów. Nie ich całkowite wyeliminowanie. Skierowanie do specjalisty neurologii jest wskazane. Dotyczy to trudnych przypadków. Minimalizacja działań niepożądanych leków jest celem. Zachowanie ostrożności jest ważne. Odpowiednie przygotowanie mentalne opiekunów też. Dostępne są fundacje i organizacje wspierające. Grupy wsparcia online pomagają właścicielom. Pamiętaj, że nie jesteś sam.
Równie ciekaw