Pasożyty u psa to powszechny problem. Mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia. Dowiedz się, jak je rozpoznać, leczyć i skutecznie zapobiegać inwazji.
Czym są pasożyty u psa?
Pasożyty to organizmy żyjące kosztem żywiciela. Pasożyty u psów dzielą się na wewnętrzne i zewnętrzne. Endopasożyty bytują wewnątrz ciała psa. Ektopasożyty żyją na jego powierzchni. Obecność pasożytów stwarza ryzyko komplikacji zdrowotnych. Zagrożenie dotyczy psa i jego właściciela. Pasożyty wewnętrzne żyją w organizmach psów. Okradają je z niezbędnych substancji odżywczych. Mogą prowadzić do chorób niedoborowych. Osłabiają układ odpornościowy. Pasożyty wewnętrzne stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia psów.
Rodzaje pasożytów wewnętrznych
Pasożyty wewnętrzne to tasiemce, nicienie i pierwotniaki. Nicienie obejmują glisty, tęgoryjce i włosogłówki. Dirofilarioza to choroba wywołana przez robaki sercowe. Do najczęstszych pasożytów u psów należą tasiemiec psi i glista psia. Występują też bąblowiec, włosogłówka i tęgoryjce. Pierwotniaki to Giardia spp. i kokcydia. Pasożyty mogą bytować w różnych narządach. Zasiedlają jelita, płuca, serce, oczy. Znajdują się też w skórze, mięśniach i układzie nerwowym.
- Nicienie, np. glista psia, przedostają się przez kontakt z odchodami.
- Tasiemce zarażają przez połknięcie pcheł lub surowego mięsa.
- Pierwotniaki zarażają przez picie zanieczyszczonej wody.
- Przywry zarażają przez zjedzenie zanieczyszczonej żywności.
| Pasożyt | Typ | Typowa lokalizacja |
|---|---|---|
| Glista psia (Toxocara canis) | Nicień | Jelita, płuca |
| Tasiemiec psi (Dipylidium caninum) | Tasiemiec | Jelita |
| Tęgoryjec psi (Ancylostoma caninum) | Nicień | Jelita |
| Włosogłówka (Trichuris vulpis) | Nicień | Jelito grube |
| Giardia spp. | Pierwotniak | Jelita |
| Kokcydia | Pierwotniak | Jelita |
Pasożyty wewnętrzne zasiedlają narządy wewnętrzne psa. Mogą osiągać różne rozmiary. Glista psia osiąga od 9 do 20 cm długości. Tasiemiec psi może mieć do 80 cm długości. Tęgoryjec psi ma 9-12 mm u samców. Samice tęgoryjca mają 15-21 mm. Nicienie sercowe mogą osiągać nawet 30 cm. Nicienie płucne mają długość 14-25 mm. Nicienie podskórne powodują powstawanie guzków pod skórą.
Rodzaje pasożytów zewnętrznych
Pasożyty zewnętrzne bytują na powierzchni skóry i sierści. Obejmują pchły, kleszcze, wszy i świerzbowce. Występują też wszoły, nużeńce i swędzik jesienny. Pchły wywołują świąd i podrażnienia skóry. Mogą przenosić tasiemce. Powodują alergiczne pchle zapalenie skóry. Kleszcze przenoszą choroby. Należą do nich babeszjoza i borelioza. Wszoły żywią się złuszczonym naskórkiem i sierścią. Wywołują swędzenie, łysienie i stany zapalne. Świerzbowce drążą kanały w skórze. Powodują intensywne drapanie i rumień. Świerzb jest chorobą zakaźną.
Jak pies może zarazić się pasożytami?
U psów nietrudno o zakażenie pasożytami. Larwy pasożytów mogą przenikać przez łożysko. Zarażenie następuje też przez pokarm matki. Kontakt z zarażonymi zwierzętami to częsta droga. Spożycie zarażonych materiałów jest kolejnym źródłem. Nieodpowiednia żywność także sprzyja zarażeniu. Na spacerach czworonogi często mają kontakt z innymi psami. Spotykają się także z ich odchodami. Zarażenie może nastąpić drogą pokarmową. Kontakt z zainfekowaną glebą lub wodą też jest ryzykiem. Zjedzenie zanieczyszczonej żywności grozi inwazją. Połknięcie żywiciela pośredniego, np. pchły, też prowadzi do zarażenia. Larwy pasożytów mogą przedostać się przez łożysko. Dzieje się tak, jeśli matka jest zakażona. Psy przychodzą na świat już z robakami. Dzieje się tak, jeśli matka jest zakażona. Larwy niektórych robaków mogą przerastać w ziemi przez wiele lat. Źródłem pasożytów mogą być dzikie zwierzęta, np. jenoty.
Objawy robaków u psa
Infekcję pasożytniczą u psa można rozpoznać. Wskazują na to niepokojące objawy fizjologiczne. Zwierzę staje się niespokojne. Towarzyszą mu różne dolegliwości. Typowymi objawami zakażenia są wymioty i biegunka. Dotyczy to zwłaszcza glisty lub tęgoryjców. Obecność krwi w stolcu wskazuje na zainfekowanie. Może to być tęgoryjec lub glista. Kaszel może świadczyć o zainfekowaniu. Wskazuje na nicienie lub tęgoryjce. Utrata apetytu i znaczna utrata wagi są symptomami. Świadczą o obecności pasożytów. Obecność pasożytów objawia się uporczywym drapaniem. Widać też pogorszenie stanu sierści. Zmiana zachowania na apatyczne jest możliwa. Pies może unikać kontaktu. Widoczne robaki w odchodach to sygnał alarmowy. Występują też wokół odbytu. To powód do natychmiastowej konsultacji. W zaawansowanym stadium można zauważyć larwy. Widoczne są też dorosłe osobniki. Znajdują się w odchodach lub zwróconej treści. Objawy inwazji obejmują biegunki i wymioty. Występują wzdęcia, zaparcia i bóle brzucha. Częsty jest świąd odbytu. Może pojawić się kaszel i duszności. Widać utratę masy ciała. Pogarsza się stan sierści. Inwazje mogą prowadzić do niedokrwistości. Powodują zahamowanie wzrostu u szczeniąt. Zdarza się, że objawy pasożytów są mylone z innymi chorobami. Pasożyty mogą powodować anemię. Wywołują problemy trawienne. Osłabiają układ odpornościowy. Prowadzą do opóźnień w rozwoju. Mogą uszkodzić narządy wewnętrzne.
Po czym poznać, że pies ma robaki?
Obserwuj u swojego psa objawy fizjologiczne. Zwracaj uwagę na zmiany w zachowaniu. Wymioty, biegunka, wzdęcia, swędzenie odbytu to typowe sygnały. Utrata wagi lub apatia też mogą świadczyć o pasożytach. Widoczne robaki w kale to pewny znak.
Typowe objawy robaczycy u psa
Istnieje dziewięć oznak, że to może być robaczyca. Saneczkowanie to jedna z nich. Pies ciągnie zadkiem po podłodze. Może to być swędzenie od robaków. Może też oznaczać zatkanie gruczołów okołoodbytowych. Obecność larw w kale jest kluczowa. Widać dorosłe robaki lub ich fragmenty. Dotyczy to tasiemca lub glisty. Letarg to osłabienie i brak energii. Anemia jest spowodowana kradzieżą składników odżywczych. Pasożyty zabierają psu cenne substancje. Biegunka to luźne stolce. Czasem widać śluz lub krew. Biegunka może prowadzić do odwodnienia. Wymioty mogą zawierać larwy. Czasem pies wymiotuje dorosłymi robakami. Zmiany apetytu są częste. Może nastąpić nagła utrata wagi. Dziąsła mogą być blade. U szczeniąt widać zahamowanie wzrostu. Wzdęty brzuch jest wyraźnym objawem. Brzuch jest opuchnięty i tkliwy. Jest to częste u szczeniąt. Pasożyty są przenoszone przez matkę. Dzieje się to podczas ciąży lub karmienia. Kaszel może wskazywać na robaki. Mogą to być robaki sercowe lub jelitowe. Należą do nich glisty i tęgoryjce. Matowa sierść to kolejny symptom. Sierść traci blask. Może pojawić się wysypka lub podrażnienie skóry. To objawy niedożywienia lub alergii.
- Saneczkowanie (ciągnięcie zadem)
- Obecność robaków lub larw w kale/wymiocinach
- Osłabienie i letarg
- Biegunka (czasem ze śluzem lub krwią)
- Wymioty
- Zmiany apetytu i utrata wagi
- Wzdęty, tkliwy brzuch (szczególnie u szczeniąt)
- Kaszel
- Matowa sierść lub problemy skórne
Diagnoza i leczenie robaków u psa
Jeżeli pies wykazuje niepokojące objawy, udaj się do weterynarza. Lekarz przeprowadzi konsultację. Diagnostyka opiera się głównie na badaniu kału. Badanie parazytologiczne kału jest standardem. Wymaga trzech próbek z kolejnych dni. Wielkość próbki kału powinna być jak orzech laskowy. Czasem potrzebne są inne badania. Należą do nich badania krwi. Można wykonać bronchoskopię. Prześwietlenie (RTG) i echokardiografia (USG) są pomocne. Zeskrobinę skóry bada się na obecność pasożytów zewnętrznych. Cytologia też pomaga w diagnostyce. Metoda flotacji kału wykrywa jaja pasożytów.
Co zrobić, gdy zauważysz objawy robaków u psa?
Skonsultuj się natychmiast z weterynarzem. Lekarz postawi trafną diagnozę. Zaleci odpowiednie leczenie farmakologiczne.
Pies z pasożytami powinien trafić do weterynarza. Lekarz przepisze odpowiednie preparaty odrobaczające. Leki przeciwpasożytnicze eliminują robaki. Należą do nich fenbendazol, praziquantel, pyrantel. Stosuje się też febantel, milbemycynę i selamectynę. Dobierz odpowiednie leki i dawki. Muszą pasować do rodzaju pasożytów. Ważna jest też waga psa. Leki zawierają substancje chemiczne. Eliminują pasożyty z układu pokarmowego. Tabletki na odrobaczanie mogą wywołać skutki uboczne. Należą do nich nudności, biegunka i wymioty. Może wystąpić osłabienie, brak łaknienia, drażliwość i apatia. Pasożyty u psa usuwane są etapami. Najpierw podaje się słabsze stężenie leku. Następnie stosuje się odpowiednie preparaty. Podawaj preparaty na pasożyty w większych dawkach. Można też podawać je w kilku cyklach. Stosuj leki przeciwpasożytnicze zgodnie z zaleceniami. Regularne badania kontrolne są ważne.
Domowe sposoby na robaki u psa – czy działają?
Domowe sposoby na robaki u psa nie zawsze są skuteczne. Nie są też wystarczające. Mogą być mniej inwazyjną alternatywą dla tabletek. W przypadku poważnych objawów konsultacja z weterynarzem jest kluczowa. Domowe metody nie zastąpią leczenia farmakologicznego. Stosuj naturalne metody jako uzupełnienie. Mogą być też wstępem do leczenia farmakologicznego. Regularne kontrole u weterynarza są konieczne. Dotyczy to zwłaszcza cięższych infekcji. Unikaj domowych metod niepotwierdzonych naukowo. Nie stosuj czosnku czy ziół bez konsultacji. Czosnek zawiera allicynę. Działa jako naturalny środek przeciwpasożytniczy. Kurkuma zawiera kurkuminę. Ma właściwości przeciwpasożytnicze. Probiotyki wspomagają zdrowie układu pokarmowego. Naturalne metody są bezpieczne i skuteczne. Mają pozytywny wpływ na zdrowie psa. Naturalne środki na robaki obejmują czosnek z mlekiem. Stosuje się lewatywy i pastę z pestek dyni. Olej rycynowy też bywa używany. Pestki dyni, olej kokosowy, miód są proponowane. Czosnek w wodzie i pestki cytrusów bywają stosowane. Mieszanki ziół są sugerowane. Przestrzegaj ostrożności przy dużych psach. Uważaj też na psy wrażliwe. Podawaj mieszanki ziół w kilku porcjach. Możesz mieszać je z jedzeniem. Domowe sposoby na robaki u psa nie są gwarancją sukcesu. Weterynarz zapewni skuteczne odrobaczenie.
Profilaktyka – jak zabezpieczyć psa przed robakami?
Najlepszą metodą zapobiegania zakażeniu jest profilaktyka. Regularne odrobaczanie jest kluczowe. Minimalizuje ryzyko zarażenia pasożytami. Jest kluczowe w profilaktyce i leczeniu. Właściciel powinien dbać o regularne odrobaczanie. Zapobiega to poważniejszym konsekwencjom. Regularne odrobaczanie i utrzymanie czystości są kluczowe. Dotyczy to otoczenia psa. Dieta wysokiej jakości pomaga w profilaktyce. Unikanie surowego mięsa jest ważne. Utrzymanie higieny otoczenia jest kluczowe. Ważna jest czystość legowisk. Unikaj pożywienia z niepewnego źródła. Stosuj obróbkę termiczną mięsa. Stosuj środki na zewnętrzne pasożyty. Należą do nich spraye, obroże, krople. Ograniczaj kontakt z podmokłymi terenami. Stosuj preparaty przeciwpasożytnicze. Mogą to być krople na kark, obroże, tabletki. Regularne sprawdzanie skóry psa jest ważne. Regularne kąpiele i szczotkowanie psa są pomocne. Czyść posłanie. Odkurzaj dywany i tapicerkę. Unikaj spacerów w miejscach o wysokim ryzyku. Należą do nich miejsca z dużą ilością odchodów. Pilnuj zwierzaka podczas spacerów. Nie pozwól mu zjadać tego, co znajdzie. Niech nie wtyka nosa we wszystko. Zaopatrz się w odpowiedni kaganiec. Unikaj zabaw pupila z nieznanymi psami. Mogą być chore. Odwiedzaj regularnie weterynarza. Stosuj zalecane leki i suplementy. Reaguj natychmiast, gdy zauważysz problem.
Jak często odrobaczać psa?
Odrobaczanie dorosłych psów zaleca się co 3 miesiące. Niektórzy weterynarze sugerują co 6 miesięcy. Częstotliwość zależy od środowiska i stylu życia psa. Wykonuj badania kału przed odrobaczaniem. U szczeniąt odrobaczanie jest częstsze.
Harmonogram odrobaczania
Pierwsze odrobaczenie szczeniaka przeprowadza weterynarz. Robi to, gdy szczeniak skończy 3 tygodnie. Wskazane jest odrobaczanie w 2. tygodniu życia. Po dwóch tygodniach odrobaczenie należy powtórzyć. Drugą dawkę leku podaje się 2 tygodnie później. Trzecią dawkę podaje się 10 dni przed pierwszym szczepieniem. Następnie odrobacza się co dwa tygodnie dla szczeniąt. W dokumentacji szczeniaka powinna być historia odrobaczeń. Znajduje się ona w książeczce zdrowia. Regularne odrobaczanie dorosłych psów zaleca się co 3 miesiące. Kolejne odrobaczanie u dorosłych powinno odbywać się 3-4 razy w roku. Robi się to po badaniach koproskopowych. Odrobaczenie powinno być przeprowadzane z rana na czczo. Pies nie powinien jeść przez około 3 godziny. Częstotliwość odrobaczania zależy od środowiska. Pies mieszkający w mieście może być odrobaczany rzadziej. Pies na wsi lub mający kontakt z innymi zwierzętami wymaga częstszego odrobaczania.
- Odrobaczaj szczenięta od 2.-3. tygodnia życia.
- Powtarzaj odrobaczanie szczeniąt co 2 tygodnie.
- Odrobaczaj dorosłe psy co 3-6 miesięcy.
- Wykonuj badania kału przed odrobaczaniem dorosłych psów.
- Podawaj preparat na czczo.
Ryzyko dla człowieka – czy można zarazić się robakami od psa?
Robaczyce są zoonozami. Oznacza to, że człowiek może zarazić się robakami od psa. Zakażenie robakami stanowi zagrożenie dla zdrowia ludzi. Pasożyty przenoszą się na ludzi. Dzieje się to przez spożycie jaj glist. Przenoszą się też przez wydalone jaja pasożytów. Larwy glist mogą powodować toksokarozę u ludzi. Larwy tęgoryjców mogą powodować stan zapalny skóry. Pasożyt bąblowcowy może tworzyć pęcherze w narządach. Najczęściej lokalizuje się w wątrobie. Pasożyty psów mogą przenosić choroby na ludzi. Należą do nich toksokaroza i bąblowica. Przestrzegaj zasad higieny. Chroni to Ciebie i rodzinę przed chorobami odzwierzęcymi.
- Myj ręce po kontakcie z psem.
- Dbaj o czystość otoczenia psa.
- Regularnie odrobaczaj psa.
- Unikaj kontaktu dzieci z psimi odchodami.
Regularne odrobaczanie psa jest kluczowe. Chroni nie tylko jego zdrowie. Zabezpiecza też domowników przed zarażeniem. Pamiętaj o profilaktyce. Wczesne wykrycie pasożytów jest ważne. Stosowanie odpowiednich metod leczenia ma kluczowe znaczenie. Dotyczy to zdrowia i samopoczucia psa.
„Jeśli podejrzewasz, że twój pies może być zainfekowany pasożytami, warto skonsultować się z weterynarzem.” – Agnieszka Poll
Równie ciekaw