Przepuklina u psa to schorzenie, które może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia zwierzęcia. Polega na nieprawidłowym przemieszczeniu narządów wewnętrznych. Dowiedz się, jak rozpoznać przepuklinę i jakie są metody leczenia.
Czym jest przepuklina u psa?
Przepuklina u psa to wysunięcie narządów lub ich części. Przechodzą przez nieszczelności w ścianach ciała. Najczęściej dotyczy to jamy brzusznej. Przepuklina powstaje w wyniku rozszczepienia tkanki. W wyniku tego rozdarcie wpada zawartość jamy ciała.
Przepuklina może być wrodzona lub nabyta. Wrodzone wynikają z nieprawidłowego rozwoju. Są wykrywane we wczesnym szczenięctwie. Nabyte powstają na skutek urazów. Mogą być wynikiem wzrostu ciśnienia wewnątrz jam ciała. Czasem to powikłania po operacjach chirurgicznych. Przepuklina powstaje w wyniku przerwania powłok mięśniowych. Dzieje się to w miejscu ich osłabienia. Następnie wypadają narządy wewnętrzne. Skłonność do przepukliny bywa wrodzona. Może też wynikać z osłabienia tkanki łącznej. Wzrost ucisku lub uraz także są przyczyną.
Każda przepuklina wymaga konsultacji lekarskiej. Nawet niewielka może być groźna. Istnieje ryzyko niedokrwienia narządu.
Przepuklina u psa to różnorodne wysunięcia narządów, które mogą stanowić poważne zagrożenie życia, jeśli nie zostaną odpowiednio leczone.
Budowa przepukliny
Każda przepuklina ma specyficzną budowę. Składa się z czterech głównych części. Są to wrota, kanał, worek i zawartość worka. Wrota przepukliny to szczelina lub otwór. Przez ten otwór narządy wypadają na zewnątrz. Kanał przepukliny to droga przejścia. Zawartość przepukliny dostaje się pod skórę. Worek przepuklinowy to uwypuklenie otrzewnej. Zawiera on treść przepukliny. Worek składa się z szyjki, trzonu i dna. Zawartością worka mogą być jelita. Czasem to tkanka tłuszczowa. Bywają to fragmenty sieci, pęcherz moczowy lub róg macicy.
Klasyfikacja przepuklin
Przepukliny dzieli się ze względu na etiogenezę. Mogą być wrodzone lub nabyte. Ze względu na lokalizację są zewnętrzne i wewnętrzne. Klasyfikacja uwzględnia też komplikacje. Wyróżniamy przepukliny odprowadzalne. Są też nieodprowadzalne. Najgroźniejsze to uwięźnięte i zadzierzgnięte. Ze względu na budowę są prawdziwe i rzekome. Prawdziwe mają worek otrzewnej. Rzekome są bez worka.
Przyczyny powstawania przepukliny u psa
Przepuklina u psa ma wiele przyczyn. Mogą być wrodzone lub nabyte. Wady rozwojowe są częstą przyczyną u szczeniąt. Urazy mechaniczne także prowadzą do przepuklin. Wypadki komunikacyjne są przykładem urazów. Upadki z wysokości również. Pogryzienia mogą uszkodzić tkanki. Zwiększone ciśnienie w jamie brzusznej to kolejna przyczyna. Może wynikać z zaparć. Osłabienie tkanek sprzyja powstawaniu przepuklin. Powiększenie naturalnych otworów ciała też. Przewlekłe choroby bywają związane z przepuklinami. Zaburzenia rozwojowe są przyczyną przepuklin wrodzonych. Ryzyko przepuklin jest większe u otyłych psów. Suk w ciąży są bardziej narażone. Starsze czworonogi także.
- Wady rozwojowe u psów
- Urazy i urazowe powikłania
- Zaburzenia hormonalne (np. u ras predysponowanych)
- Choroby układu pokarmowego i oddechowego związane z przepuklinami
Rodzaje i objawy przepukliny u psa
Przepuklina u psa może pojawić się w różnych miejscach. Lokalizacja wpływa na objawy. Najczęstsze miejsca to pępek i pachwina. Występuje też w mosznie, udzie, krocze i przeponie. Przepuklina wygląda jak guzek. Może być uwypukleniem lub obrzękiem. Objawy przepukliny to wypukłości pod skórą. Pies może być osłabiony. Brak apetytu to kolejny sygnał. Unikanie kontaktu i agresja też. W ponad 90% przypadków pies cierpi na bolesne parcia.
Przepuklina pępkowa u psa
Przepuklina pępkowa jest najczęstsza u psów. Zwykle jest wrodzona. Pojawia się w pierwszych tygodniach życia. Jest wyczuwalna jako niebolesna wypukłość. Ma wielkość 1-2 cm. Często ustępuje przy naciśnięciu. Średnica bywa od 1 cm do ponad 2,5 cm. U szczeniąt często jest wrodzona. Może pojawić się w wyniku nadwagi. Zaburzenia genetyczne też są przyczyną. Małe przepukliny pępkowe mogą zamykać się samoistnie. Dzieje się to w wieku 3 do 4 miesięcy. Zwykle ustępuje samoistnie w pierwszym roku życia. Przepuklina pępkowa jest często usuwana podczas sterylizacji. Najczęściej występuje u ras takich jak Airedale, terriery, basenji. Dotyczy też wyżłów weimarskich i pekińczyków. Występuje głównie u młodych psów. Labradory i golden retrievery są podatne.
Jak wygląda przepuklina pępkowa u psa?
Przepuklina pępkowa wygląda jak miękki guzek. Znajduje się w okolicy pępka. Jest to wyczuwalna wypukłość. Może mieć różną wielkość.
Przepuklina pachwinowa u psa
Przepuklina pachwinowa charakteryzuje się wybrzuszeniem. Jest w okolicy pachwiny. Często bywa bolesna. Powstaje w wyniku zwiększonego ciśnienia. Dotyczy jamy brzusznej. Powstaje zwykle u suk. Mają predyspozycję do tej choroby. Jest bardziej powszechna u samic. Dotyczy średniego wieku. Schorzenie wynika z osłabienia mięśni. Dotyczy to tkanki w okolicach pachwiny. Najczęściej występuje u ciężarnych suk. Podatne rasy to buldożki francuskie i jamniki.
Czy przepuklina pachwinowa u psa może się wchłonąć?
Przepuklina pachwinowa może się cofać samoistnie. Dzieje się tak zwłaszcza u szczeniąt. Może ustąpić przed ukończeniem pierwszego roku życia.
Przepuklina mosznowa u psa
Przepuklina mosznowa dotyczy głównie samców. Jest rzadkim rodzajem choroby. Może prowadzić do powiększenia worka mosznowego. Wywołuje ból. Dotyczy zwłaszcza ras takich jak Shar pei.
Przepuklina udowa u psa
Przepuklina udowa jest rzadko spotykana. Jest jednym z najrzadszych rodzajów. Powstaje, gdy narządy jamy brzusznej. Przedostają się przez kanał udowy. Może powstać na skutek wady. Uraz kanału udowego też jest przyczyną. Może być mylona z pachwinową.
Przepuklina kroczowa u psa
Przepuklina kroczowa powstaje w przeponie miednicy. Powstaje w wyniku rozdarcia mięśni. Dotyczy przepony miedniczej. Może powodować zaparcia. Czasem to wypadanie odbytu. Może wywołać bezmocz. Zaczyna się od powiększenia okolicy krocza. Najczęściej dotyka niekastrowane samce. Rzadziej występuje u suk. Powiązana jest z osłabieniem mięśni dna miednicy.
Przepuklina brzuszna u psa
Przepuklina brzuszna powstaje na skutek urazu. Przykładem jest wypadek lub pogryzienie. Może być wynikiem wrodzonej wady. Objawia się wybrzuszeniem w okolicy brzucha. Wybrzuszenie bywa miękkie. Może się pojawiać lub znikać. Najczęściej powstaje na skutek wypadku komunikacyjnego. U dorosłych psów najczęstsze przyczyny to urazy. Zabiegi chirurgiczne też. Podatne rasy to rottweilery i bernardyny.
Przepuklina przeponowa u psa
Przepuklina przeponowa to poważniejszy stan. Narządy jamy brzusznej przemieszczają się. Dostają się do klatki piersiowej. Może to powodować trudności w oddychaniu. Powstaje w wyniku pęknięcia mięśnia. Rozciąga się między klatką piersiową a jamą brzuszną. Może być wrodzona. Powstaje też na skutek urazu. Wiąże się z dusznością i wzdęciami. Rasy bardziej narażone to boksery i dobermany.
Inne rodzaje przepuklin
Istnieją też inne typy przepuklin. Przepuklina rozworu przełykowego jest jednym z nich. Powstaje wskutek wrodzonych zaburzeń. Urazy też są przyczyną. Występuje u ras takich jak Shar-pei. Dotyczy też buldogów angielskich. Przepuklina po operacji może powstać. Dzieje się tak z powodu nieprawidłowego zszycia rany. Czasem to rozejście się szwów. Istnieje też przepuklina jatrogenna. Powstaje w wyniku działań medycznych. Rzadkie typy to przepuklina otrzewnowo-osierdziowa. Jest też przepuklina przeponowa otrzewnowo-osierdziowa.
Diagnostyka przepukliny u psów
Rozpoznanie przepukliny wymaga badań. Lekarz weterynarii przeprowadza badanie fizyczne. Wyczuwa wypukłość pod skórą. Diagnoza opiera się na badaniach obrazowych. Badanie rentgenowskie jest pomocne. Ultrasonografia pozwala zobaczyć narządy. Badanie fluoroskopowe bywa używane. Badanie kontrastowe też. Przed zabiegiem wykonuje się badania krwi. To badanie morfologiczne krwi. Robi się badanie biochemiczne surowicy. Szybkie badania diagnostyczne są ważne. Przeprowadza się je przy podejrzeniu przepukliny.
Technologie diagnostyczne:
- Badanie rentgenowskie (RTG)
- Ultrasonografia (USG)
- Badanie fluoroskopowe
- Badanie kontrastowe
- Badanie morfologiczne krwi
- Badanie biochemiczne surowicy
Leczenie przepukliny u psa
Większość przepuklin wymaga interwencji chirurgicznej. Leczenie polega na operacji. Chirurg zamyka wlot przepukliny. Następnie odprowadza zawartość. Czasem usuwa martwe tkanki. Stosuje siatki przepuklinowe. Operacja przepukliny polega na przywróceniu położenia narządów. Następnie zamyka się szczelinę. Leczenie wymaga przywrócenia położenia tkanek. Zamknięcie szczeliny jest kluczowe. Operacja jest najczęstszą metodą leczenia. Rozważ operację nawet przy małych przepuklinach. Pozwala to uniknąć powikłań. Chirurgiczne leczenie jest standardem.
Operacje u szczeniaka przeprowadza się często. Dzieje się tak podczas sterylizacji lub kastracji. U starego psa przed operacją robi się badania krwi. Czasem konieczny jest zabieg cewnikowania. Cystocenteza też bywa potrzebna. Decyzja o leczeniu zapada po konsultacji. Lekarz weterynarii decyduje o operacji.
Ile kosztuje usunięcie przepukliny u psa?
Cena operacji przepukliny u psa waha się. Koszty wynoszą od 300 do 1500 zł. Zależy od rodzaju przepukliny i kliniki. Operacja przepukliny kosztuje około 400-600 złotych. Zakres cen to od 300 do 1000 zł.
Czy pies może żyć z przepukliną?
W niektórych przypadkach niewielka przepuklina pępkowa. Nie stanowi zagrożenia dla zdrowia psa. Nieleczona przepuklina może być śmiertelna. Nieleczona prowadzi do poważnych konsekwencji. Może prowadzić do martwicy narządu. Stanowi zagrożenie życia. Uwięźnięta przepuklina może ulec zadzierzgnięciu. To stanowi zagrożenie życia psa. Jeśli przepuklina zawiera organy wewnętrzne. Może zagrażać życiu psa.
Czy przepuklina się wchłania?
Małe przepukliny pępkowe mogą zamykać się samoistnie. Dzieje się tak w wieku 3 do 4 miesięcy. Przepuklina pępkowa zwykle ustępuje samoistnie. Dzieje się to w pierwszym roku życia psa. Przepuklina pachwinowa może się cofać samoistnie. Szczególnie u szczeniąt przed pierwszym rokiem życia.
Czy przepuklina boli i czy jest niebezpieczna?
Przepuklina u psa może nie dawać objawów. W przypadku powiększenia wywołuje ból. Uwięźnięcie też powoduje ból i obrzęk. Uwięźnięcie może być śmiertelne. Nieleczona przepuklina jest niebezpieczna. Grozi martwicą narządów. Nieleczona przepuklina stanowi zagrożenie życia. W ponad 90% przypadków pies cierpi na bolesne parcia.
Czy każda deformacja to przepuklina?
Nie każda deformacja to przepuklina. Wypukłość może być innej natury. Zawsze skonsultuj niepokojącą wypukłość. Zrób to z lekarzem weterynarii. Niezwłocznie skonsultuj deformację lub guzek.
Postępowanie pooperacyjne i powikłania
Opieka po operacji jest kluczowa. Zapewnij psu spokój i ciszę. Ogranicz ruchy psa po operacji. Unikaj nadmiernego wysiłku fizycznego. Stosuj specjalną dietę. Powinna być lekkostrawna i bogata w białko. Podawaj leki zalecone przez weterynarza. Często to leki przeciwbólowe i antybiotyki. Używaj kołnierza ochronnego. Pies nie może wylizywać szwów. Kontrola stanu rany jest ważna. Regularna zmiana opatrunków jest konieczna. Codziennie odkażaj okolice rany.
Rokowanie po operacji jest zwykle dobre. Mogą wystąpić powikłania. Obejmują nawroty przepukliny. Zakażenia rany też. Krwiaki mogą się pojawić. Możliwe jest rozejście się rany. Zapalenie otrzewnej to poważne powikłanie. Ryzyko nawrotu jest możliwe. Zwłaszcza przy nieprzestrzeganiu zaleceń. Rekonwalescencja może trwać. Trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy. Stopniowe wprowadzanie ćwiczeń rehabilitacyjnych pomaga.
Im szybciej zostanie przeprowadzona operacja, tym większa szansa na uniknięcie powikłań i śmierci zwierzęcia.
Podsumowanie
Przepuklina u psa to poważne schorzenie. Może mieć różne przyczyny. Wrodzone wady są częste. Urazy i zwiększone ciśnienie też. Najczęstsze lokalizacje to pępek i pachwina. Objawy to widoczne wypukłości. Mogą towarzyszyć ból i osłabienie. Diagnostyka opiera się na badaniu klinicznym. Pomagają badania obrazowe. Leczenie najczęściej jest chirurgiczne. Polega na zamknięciu ubytku. Opieka pooperacyjna jest niezbędna. Zapobiega powikłaniom. Szybka konsultacja weterynaryjna jest kluczowa. Nie ignoruj niepokojących sygnałów. Skorzystaj z porad weterynaryjnych.
Ważne jest, aby właściciele rozpoznali objawy przepukliny i nie zwlekali z konsultacją weterynaryjną.
Równie ciekaw