Pasożyty wewnętrzne stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia naszych czworonożnych przyjaciół. Robaki u psa mogą być również niebezpieczne dla ludzi. Dowiedz się, jak rozpoznać objawy, leczyć i skutecznie zapobiegać zarażeniom.
Najczęstsze pasożyty wewnętrzne u psów
Psy mogą być żywicielami wielu rodzajów pasożytów. Najczęściej spotykamy glisty oraz tasiemce. Występują także nicienie czy włosogłówki. Każdy z tych pasożytów ma swój cykl życiowy. Pasożyty te żywią się krwią psa lub składnikami odżywczymi z jego jelit. Ich obecność zaburza pracę organów wewnętrznych.
Glisty u psa: Czym są Toxocara canis i Toxascaris leonina?
Glista psia (Toxocara canis) to bardzo popularny pasożyt. Należy do typu nicieni. Pasożytuje w przewodzie pokarmowym psowatych. Samica glisty osiąga do 20 cm długości. Samce są mniejsze, mają do 10 cm. Samica może złożyć kilkadziesiąt tysięcy jaj dziennie. Jaja są wydalane z kałem zwierzęcia. Znajdują się w glebie i odchodach. Inny gatunek, Toxascaris leonina, także występuje u psów. Oba gatunki wywołują u psów glistnicę.
Tasiemce u psa: Dipylidium caninum i inne
Tasiemiec psi (Dipylidium caninum) jest kolejnym częstym pasożytem. Zamieszkuje jelita psów i kotów. Dorosły tasiemiec mierzy 40–45 cm. Jaja tasiemca wydalane są z kałem. Przypominają ugotowane ziarna ryżu. Tasiemce składają człony z jajkami. Można je zauważyć wokół odbytu psa. Zarażenie tasiemcem wymaga dwóch gospodarzy. Są nimi pchła i zwierzę mięsożerne.
Jak pies zaraża się pasożytami?
Psy zarażają się pasożytami na różne sposoby. Najczęstszą drogą jest połknięcie jaj lub larw pasożyta. Może to nastąpić podczas podgryzania trawy. Pies może też połknąć pchłę zawierającą larwy tasiemca. Źródłem pasożytów bywają dzikie zwierzęta. Jenoty są przykładem takiego źródła. Larwy niektórych robaków żyją w ziemi wiele lat. Znajdują się tam, gdzie przebywał zakażony pies. Szczenięta mogą zarazić się od matki. Dzieje się to w życiu płodowym lub przez mleko.
Objawy robaczycy u psa
Obecność pasożytów u psa często jest niezauważona. Objawy pojawiają się przy poważnym zarobaczeniu. Mogą być podobne do innych schorzeń. Rozpoznanie bywa wyzwaniem. Regularne badania kału pomagają w wykryciu.
Typowe objawy inwazji pasożytniczej to:
- Wymioty
- Biegunka (czasem z krwią lub śluzem)
- Utrata apetytu
- Spadek wagi lub trudności z jej utrzymaniem
- Pogorszenie stanu sierści (matowa, bez blasku)
- Wzdęty brzuch, szczególnie u szczeniąt
- Świąd w okolicy odbytu (pies „saneczkuje”)
- Osłabienie, apatia, letarg
- Kaszel (może wskazywać na larwy w płucach)
- Obecność pasożytów w kale lub wokół odbytu (białe „ziarenka ryżu” to człony tasiemca)
Długotrwała inwazja wyniszcza organizm. Jest szczególnie niebezpieczna dla szczeniąt. Zagrożone są też starsze psy. Choroba przewlekła zwiększa ryzyko powikłań. Infekcja pasożytnicza może doprowadzić do śmierci.
Ryzyko zarażenia człowieka od psa (Zoonozy)
Choroby przenoszone ze zwierząt na ludzi to zoonozy. Robaki u psa mogą przenosić się na człowieka. Nie zawsze dochodzi do zarażenia. Ryzyko zależy od higieny i kontaktu z psem. Pasożyty stanowią ogromne zagrożenie dla zdrowia ludzi. Szczególnie narażone są dzieci, osoby starsze i osłabione.
Toksokaroza u ludzi
Glista psia wywołuje u ludzi toksokarozę. Ta choroba pasożytnicza jest wywołana larwami Toxocara canis. Zarażenie następuje przez kontakt z jajami w skażonej glebie. Dzieci bawiące się w piaskownicy są w grupie ryzyka. Kontakt z odchodami zwierząt jest niebezpieczny. Larwy glisty psiej wędrują w organizmie człowieka. Mogą osiąść w różnych narządach. Wywołują reakcję zapalną. Larwy mogą dotrzeć do mózgu. Mogą uszkodzić narządy. Toksokaroza może przebiegać bezobjawowo wiele lat. Objawy mogą obejmować gorączkę. Może wystąpić powiększenie wątroby. Obserwuje się bóle głowy i mięśni. Możliwe są zmiany na oczach i kaszel. Neurotoksokaroza dotyczy układu nerwowego. Może prowadzić do poważnych komplikacji. W skrajnych przypadkach może nastąpić śmierć.
Bąblowica i inne zagrożenia
Tasiemce Echinococcus wywołują bąblowicę. To poważna choroba pasożytnicza. Larwy tasiemców tworzą torbiele. Mogą rosnąć latami w narządach. Pęknięcie torbieli bywa śmiertelne. Zarażenie tasiemcem Dipylidium caninum u ludzi jest bardzo rzadkie. Zazwyczaj przebiega bezobjawowo. Rzadko pojawia się świąd odbytu. Może nastąpić przypadkowe połknięcie pchły-żywicielki.
Inne pasożyty od psów to nicienie. Mogą wnikać przez skórę. Mogą być połknięte. Wywołują objawy skórne i wewnętrzne. Infekcje nicienieniami powodują biegunki. Możliwa jest niedokrwistość i ból brzucha. Leptospiroza to choroba bakteryjna. Atakuje wątrobę i nerki. Giardioza przenosi się przez zanieczyszczoną wodę lub żywność. U ludzi wywołuje biegunkę i bóle brzucha.
Czy można zarazić się robakami od psa?
Tak, można zarazić się robakami od psa. Pasożyty mogą przenosić się na człowieka. Ryzyko zależy od higieny. Regularne odrobaczanie psa minimalizuje zagrożenie.
Diagnostyka pasożytów u psa
Jak sprawdzić, czy pies ma robaki? Podstawową metodą diagnozy jest badanie kału. Badanie mikroskopowe wykrywa obecność jaj pasożytów. Można też zauważyć człony tasiemca w kale. Proglotydy to białe segmenty. Wyglądają jak ziarna ryżu. W przypadku podejrzenia infekcji, odwiedź weterynarza. Weterynarz zleci odpowiednie badania.
Leczenie robaczycy u psa
Leczenie polega na podaniu leków przeciwpasożytniczych. Leki podaje się doustnie. Dostępne są tabletki lub krople. Tabletka na odrobaczenie psa kosztuje około 10 zł. Kuracje odrobaczające można podawać szczeniętom. Zaczyna się od 2 tygodnia życia. Leczenie powinno być skonsultowane z weterynarzem. Weterynarz dobierze lek do gatunku pasożyta. Po leczeniu monitoruj zdrowie psa. Zaleca się ponowne badanie kału. Potwierdza ono skuteczność leczenia (ujemny wynik).
Ile dni po odrobaczeniu pies wydala robaki?
Większość psów zaczyna wydalać robaki w ciągu 24-48 godzin. Robaki w psich jelitach są eliminowane szybko. Wydalanie może trwać od kilku do kilkunastu dni. Zależy to od stopnia zaawansowania choroby.
Co się dzieje z robakami po odrobaczeniu?
Leki przeciwpasożytnicze paraliżują lub zabijają robaki. Organizm psa wydala je z kałem. Mogą być widoczne martwe lub konające pasożyty.
Skutki uboczne odrobaczania są rzadkie. Mogą wystąpić apatia, ślinienie. Czasem pojawiają się bóle brzucha. Możliwa jest biegunka lub wymioty. Zwykle objawy szybko ustępują.
Skuteczna profilaktyka
Zapobieganie zarażeniom jest kluczowe. Chroni to psa i opiekuna. Regularne odrobaczanie psa jest najważniejszym elementem. Zaleca się odrobaczanie co 3 miesiące. To cztery razy w roku. Minimalny poziom to dwa razy w roku. Szczenięta odrobacza się częściej. Powinny być odrobaczane co miesiąc. Dotyczy to szczeniąt do 6 miesiąca życia. Ostatnią dawkę podaje się dwa tygodnie po odstawieniu od matki.
Ważne zasady profilaktyki:
- Regularne odrobaczanie psa zgodnie z zaleceniami weterynarza.
- Zwalczanie pasożytów zewnętrznych (pchły, kleszcze). Stosuj obroże lub krople.
- Przestrzeganie zasad higieny osobistej. Myj ręce po kontakcie z psem. Myj ręce po sprzątaniu odchodów.
- Sprzątanie odchodów po psie. Używaj woreczków na spacerach.
- Utrzymanie czystości w otoczeniu psa. Odkurzaj i myj legowisko.
- Unikanie spożywania surowego mięsa przez ludzi.
- Odpowiednie gotowanie potraw mięsnych.
- Unikanie kontaktu dzieci z zanieczyszczoną ziemią (np. w piaskownicy).
- Regularne wizyty u weterynarza. Pomagają w wykryciu pasożytów wcześnie.
Regularne odrobaczanie psa redukuje ryzyko zarażenia człowieka. Skuteczność profilaktyki zbliża się do 100%. Nie stosuj domowych sposobów odrobaczania. Olej z pestek dyni czy czosnek nie są skuteczne. Mogą być szkodliwe dla psa. Nie wolno stosować leków dla ludzi u psów. Zawsze konsultuj leczenie z weterynarzem.
Pasożyty u psów to poważny problem. Mogą być niebezpieczne dla całej rodziny. Wiedza i regularna profilaktyka są najlepszą ochroną. Dbanie o higienę osobistą jest równie ważne. Wczesne rozpoznanie objawów u psa pozwala na szybkie leczenie. Chronisz w ten sposób zdrowie swojego pupila. Chronisz także zdrowie swoje i bliskich.
Równie ciekaw